Τρίτη 16 Οκτωβρίου 2012

Άϊντε Κιοτή, σηκώσου ορθός…και χύμα στη φωτιά….



Όσοι το χάλκεον χέρι
βαρύ του φόβου αισθάνονται,
ζυγόν δουλείας ας έχωσι`


θέλει αρετήν και τόλμην
η ελευθερία."

...Ανδρέας Κάλβος

Γράφει ο Γιώργος Ανεστόπουλος

Σαν έκαμνες απόφαση στο αίμα να βουτήξεις,
θέση δεν έχει η λογική,
μη να παραφρονήσεις.

Φόβος θα στέκει δίπλα σου σιαμαίος αδελφός σου,
και θα σου γνέφει πονηρά «φεύγ’ απ’ το ριζικό σου».
τρέχα και πέτα τ’ όπλο σου, άσε τον σύντροφό σου,
δειλό μη σκάζεις κι αν σε πουν,
μέτρα τον γλιτωμό σου.

Χίλια λογάδια θα σου βρει για να μην ξεστρατίσεις,
απ’ τη ραγιάδικη ζωή ποτέ μην ξεμυτίσεις.
http://2.bp.blogspot.com/-VoEb2Efp2vA/UH2byulbfrI/AAAAAAAAjRM/yOy_AgxvUbY/s1600/nekrokefalh.jpg 
Θα μολογάει πως τίποτα δεν στέργει να αλλάξει,
με πείσμα και με μαστοριά θα σε κρατάει στην τάξη,
θ’ ακούς φωνές να σε καλούν στα όπλα με ανδρεία,
μα ο φόβος θε να σε κρατάει αλάργ’ απ’ την «κρυπτεία»…

Σαν θα διαβάζεις Θούρειους και λόγια Μεγαλείου,
τα φυλλοκάρδια σου θα καιν σαν πύρα του Ιουλίου,
θα θες κι εσύ ν’ ανταμωθείς με άξιους Διγενήδες,
μα ευθύς ο φόβος θα σκορπάει το όραμα που είδες.
Αδέρφια με «Απόφαση» θα σε καλούν στα όπλα,
κι ενώ η καρδιά σου θα ριγάει,
ο φόβος σαν και πρώτα
τα πόδια θα σου παραλύει, θα κρύβεσαι απ’ τα φώτα.

Θα εξοργίζεσαι, θα κλαις, θα ουρλιάζεις θυμωμένος,
σε δουλική εξαθλίωση θα ζεις εγκλωβισμένος,
μα όση κάψα και θυμός κι αν σου τρυπάει τα στήθη,
βόλεμα δεν θ’ απαρνηθείς κι εσύ όπως τα πλήθη.


Δεν στέργεις σε ζωή κρυφή,
σκληρή με πειθαρχία,
το όπλο να’χεις αδερφό,
λεπίδι για συμβία,
Πατέρα σου τον Αρχηγό,
Σκοπό Ελευθερία.
Μην παριστάς τον κουζουλό και ξέρεις που να ψάξεις,
αρκεί να είσαι έτοιμος τη μάχαιρα ν’ αρπάξεις,
αρκεί η ψυχή σου να το λέει και να το μολογάει,
πως είσαι όντως Έλληνας που όντως πολεμάει…
και πως δεν είσ’ ένας κιοτής έμπειρος να «το σκάει»…

Της προδοσιάς τ’ αργύρια
χαΐρι δεν θα κάμουν,
της λεβεντιάς τα Υπέρπυρα τους φόβους σου θα γιάνουν.

Για Βάϊλο, για Κράλη, για Βοεβόδα θες,
για Μπέη, Πασά, Μουχτάρη,
για Λευτεριά μη λες…

Σαν θες στ’ αλήθεια Λευτεριά,
τοιμάσου για ταξίδι,
κι αν φοβισμένη είν’ η καρδιά,
χούφτωσε το λεπίδι,
δέσε το κεφαλόπανο το μαύρο του θανάτου,
άδειασε το σπιρτόκρασο και χόρεψε του Χάρου,
φίλα γυναίκα σταυρωτά, αγκάλιασ’ τα παιδιά σου,
το όπλο σου κατέβασε και όπλιστο μπροστά τους,
ροβόλα για τ’ αδέρφια σου και ζύγωσε σιμά τους...

Το πρώτο γιοματάρι θ’ ανάψει τη φωτιά,
κι ευθύς το πρώτο αίμα θα γίνει πυρκαγιά.

Θεριέψου για τ’ αλώνια,
φυλάξου από παντού,
θα πολεμάς για χρόνια
στην άκρη του γκρεμού.
Θα σου λοξέψει ο λογισμός,
θ’αρχίσει ν’ αμολιέται
σε τρίστρατα αφρόντιστα,
μ’ έχιδνες θ’ απαντιέται.

Μα σαν η Εθνική Φωνή
μέσα σου αντιλαλήσει,
ευθύς θα μεταμορφωθείς,
θ’ αλλάξει χρώμα η φύση,
θα χαλαστεί η βαρυθυμιά
προτού κακοφορμίσει.
Μαύροι καιροί σε μύραναν
μ’ αίμα αντί για μύρο,
μεσ’ στη φωτιά σε πύραναν
για να σε κάμουν θρύλο.

Τον τρόμο σπείρτε στους δειλούς κι ανάξιους εισβολείς,

«Θυμίστε τους πως Δαναοί φυλούν αυτή τη γης»....

Γιώργος Ανεστόπουλος
 ΥΓ
   το ποίημα είναι πολύ ωραίο..αλλά και πολύ μεγάλο   
 αν θέλετε να το διαβάσετε ολόκληρο

Για  την προσπάθεια  μας ζητούμε το ελάχιστο από εσάς. 
Κάθε φορά που διαβάζετε μια είδηση κάντε απλά ένα κλικ σε μια διαφήμιση. Ευχαριστούμε




Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Τα δημοσιεύματα δεν αποτελούν θέση η άποψη δική μας αλλά Πολιτών και Blogger. Επίσης δημοσιεύονται άρθρα εφημερίδων και περιοδικών.
Παρακαλούμε όταν υποβάλετε σχόλιο, να μην χρησιμοποιείτε υβριστικούς χαρακτηρισμούς
και να αποφεύγετε τα greeklish.