Σάββατο 9 Νοεμβρίου 2013

ΓΕΙΑ ΣΑΣ..ΕΙΜΑΙ Ο ΝΙΚΟΣ

Γειά σας!

Είμαι ο Νίκος πατέρας 2 αγοριών και μετά από ένα τροχαίο κινούμαι με αμαξίδιο.

Έφτιαξα αυτό το blog ώστε να παρουσιάσω την ζώη μου μαζί με το αμαξίδιό μου,την αποκατάστασή μου και το μεγάλωμα των γιών μου!


Έλπιζω οτι με αυτόν τον τρόπο θα μπορέσω να βοηθήσω και άλλους που είναι στη θέση μου να δουν τη ζωή αισιόδοξα και να καταλάβουν ότι τίποτα δεν τελειώνει αν εμείς δεν το θέλουμε.






Φροντίζοντας τα μώρα

  Κοιτώντας κάτι φωτογραφίες σήμερα απο τη νοσηλεία μου στο ΚΑΤ μου ήρθαν στο μυαλό κάποιες σκέψεις και προβληματισμοί που είχα σχετικά με τη φροντίδα των μωρών μου:
πως θα τους σηκώνω απο το κρεβάτι τους?
θα μπορώ να ετοιμάζω το γάλα και να τους ταϊζω?


το μπάνιο τους,πως θα το κάνω?


στο πάτωμα θα μπορώ να καθήσω για να παίξω μαζί τους?
Τελίκα όλα αυτά τα ερωτήματα λύθηκαν με την επιστροφή μου στο σπίτι και με σημαντική προσπάθεια απο μέρους μου.Τώρα πια ξέρω πως όλα γίνονται αρκεί να προσπαθήσεις.

Έχω φτάσει σε σημείο να μπορώ να τους φροντίζω μόνος μου!!


Παίζοντας!!  

   Εδώ αλλάζω τον Σπυράκο μου

        Βάζοντας το Γιωργάκη για ύπνο 
                                               
           Άλλη μια κουραστική αλλα ευχάριστη μέρα έλαβε τέλος!!

  

Επιστροφή στο χόμπυ μου!

 

 σας έχω πει για το χόμπυ μου?
Είναι το κυνήγι!!

Σε πολλούς είμαι σίγουρος ότι δεν θα αρέσει και θα το θεωρούν βάρβαρο!
Εμένα αυτή η επαφή με τη φύση με ευχαριστεί και με ηρεμεί,τα ξεχνάς όλα όταν είσαι στο βουνό.


Πριν το ατύχημα πήγαινα αρκετά συχνά για κυνήγι.Μάλιστα πήγαιναμε με φίλους 1 με 2 φορές στην Τήνο κάθε χρόνο και περνούσαμε καλά...τρώγαμε τα παϊδακια μας,πίναμε τα τσιπουράκια μας,πηγαίναμε και στο βουνό!!


Εκτός απο αυτά κάναμε και τη σκοποβολή μας,πιατάκια!! Το είχαμε κάνει σύστημα κάθε Κυριακή πιατάκια....πολλές τουφεκιές!!


Μέτα απο 2 χρόνια αποχή αποφάσισα να ξαναβγάλω άδεια κυνηγιού.Είναι λίγο διαφορετικά όμως όσο αφορά τον τρόπο που κυνηγάς και σκοπεύεις,λίγο πιο δύσκολο αλλά όλα είναι θέμα εξάσκησης.






από το ποίημα του Οδυσσέα Ελύτη   ..δεύτερη ζωή δεν έχει...

 

Για όσους δεν το έχουν διαβάσει ή για όσους δεν το έχουν αντιληφθει ακόμα...




Να κλαίγεσαι που δεν έχεις πολλά.
Που κι αν τα είχες, θα ήθελες περισσότερα.
Να πιστεύεις ότι τα ξέρεις όλα και να μην ακούς.
 Να μαζεύεις λύπες και απελπισίες, να ξυπνάς
 κάθε μέρα ακόμη πιο βαρύς.
Λες και ο χρόνος σου είναι απεριόριστος.
Κάθε μέρα προσπαθώ να μπω στη θέση σου.
Κάθε μέρα αποτυγχάνω.
Γιατί αγαπάω εκείνους που αγαπούν τη ζωή.
Και που η λύπη τους είναι η δύναμή τους.
Που κοιτάζουν με μάτια άδολα και αθώα,
ακόμα κι αν πέρασε ο χρόνος αδυσώπητος από πάνω τους.
 
Που γνωρίζουν ότι δεν τα ξέρουν όλα,
 γιατί δεν μαθαίνονται όλα.
Που στύβουν το λίγο και βγάζουν το πολύ.
Για τους εαυτούς τους και για όσους αγαπούν.

Και δεν κουράζονται να αναζητούν
 την ομορφιά στην κάθε μέρα,
 στα χαμόγελα των ανθρώπων, στα χάδια των ζώων, 
σε μια ασπρόμαυρη   φωτογραφία, 
 σε μια πολύχρωμη μπουγάδα.
Όσο κι αν κανείς προσέχει όσο κι αν το κυνηγά πάντα,
πάντα θα 'ναι αργά δεύτερη ζωή δεν έχει....
 
ΤΟ BLOG ΤΟΥ ΝΙΚΟΥ 
 

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Τα δημοσιεύματα δεν αποτελούν θέση η άποψη δική μας αλλά Πολιτών και Blogger. Επίσης δημοσιεύονται άρθρα εφημερίδων και περιοδικών.
Παρακαλούμε όταν υποβάλετε σχόλιο, να μην χρησιμοποιείτε υβριστικούς χαρακτηρισμούς
και να αποφεύγετε τα greeklish.