Κάθισε στον σατέν καναπέ της, μ ΄εναν αναστεναγμό κι ένα σκέτο καφέ στο χέρι.
Στο ντουλάπι δεν έχει ούτε ζάχαρη.
Ξύπνια απ τις 5 πάλι, με τη γνωστή αγωνία: τι θα μαγειρέψω σήμερα;
Ένα ευρώ κι εβδομήντα λεπτά-δεν φτάνουν ούτε για τσιγάρα.
Οι γονείς ανήμποροι-σε κατάθλιψη.
Οι φίλοι -όσοι δεν είναι στα ίδια χάλια-κουράστηκαν να δανείζουν.
Ο μοναδικός ενοικιαστής από τα τρία τριάρια, δήλωσε πάλι πως θα καθυστερήσει το νοίκι.
Τα χαράτσια απλήρωτα-οι υποθήκες απλήρωτες- η ΔΕΗ απλήρωτη.
Αυτόματα έριξε ένα βλέμμα στο κινητό-ακόμα δεν το κόψανε.
Το στομάχι της γουργουρίζει και τα νεύρα της κρόσια.
Αυτή όμως, (νομίζει) έχει συνηθίσει.
Τα παιδιά;
Ξαναπάει
στη κουζίνα-παρ΄όλο που ξέρει απ έξω το περιεχόμενο των ντουλαπιών: Μισό
πακέτο ρύζι κι ένα μισανοιγμένο πακέτο κρακεράκια.
Τα κορνφλέικς τελείωσαν προχτές. έτσι κι αλλιώς δεν έχει γάλα.
Κάποτε ήταν γραφίστρια, αρχιτέκτονας, μάνατζερ.
Κάποτε ήταν κόρη, σύζυγος, φίλη. όχι απλά ζόμπι.
Κάποτε, ήταν πολίτης που μετρούσε.
Οι λεπτές
πέρλες -το σήμα κατατεθέν της-πήγαιναν τόσο με τα γραμμένα της
χαρακτηριστικά- βρίσκονται προ πολλού στα χέρια τοκογλύφων.
Τα λεπτά χαρακτηριστικά έμειναν, αυτά δεν υποθηκεύονται.
Στολίζονται μόνο με ρυτίδες και μαύρες σκέψεις.
Κάποτε, όταν βαριόταν να μαγειρέψει, πήγαιναν με τα παιδιά σε εστιατόρια.
Κάποτε.
Δεν μπορεί να καταλάβει πως, πότε, γιατί έφτασε σ αυτό τον πάτο.
Δεν σπούδασε;
Δεν πήρε πρώτη απ όλη την τάξη της το προφίσιενσυ και το δίπλωμα γαλλικών;
Δεν δούλεψε;
Δεν φρόντισε με αγάπη τους δικούς της;
Δεν ήταν καλός άνθρωπος-δεν βοήθησε κι αυτή κόσμο και κοσμάκη;
Δεν ξενύχτησε πάνω από άρρωστα παιδικά κρεβάτια,πάνω από άρρωστους φίλους, πάνω από ανθρώπινους πόνους;
όλα τάκανε.
Τελείωσε κι ο δεύτερος καφές.
Μαύρος κι άραχνος καφές, ούτε να της τον πούνε δεν θέλει.
Φοβάται τι θα ακούσει πια.
Φοβάται τα κάγγελα του μπαλκονιού της.
Αλλά, όχι, δεν θα το βάλω κάτω -σκέφτεται.
Ας ανάψω θερμοσίφωνα, να κάνω έαν ζεστό μπάνιο, να χαλαρώσω, πριν μας κόψουν και τη ΔΕΗ.
Οι αλήτες.
Το στομάχι έχει κολλήσει στη πλάτη της, ένα ζεστό μπάνιο θα βοηθήσει.
Πείνα.
Ο δράκος της φτωχολογιάς, τώρα και στα σαλόνια σας.
Κυριακή πρωί,Αθήνα 2014.
