Ο τελικός που βάφτηκε με αίμα

Δεν ήταν γιορτή, ήταν ντροπή, ήταν δράμα, ήταν θάνατος... Ήταν ο μοναδικός τελικός στην ιστορία οποιασδήποτε ποδοσφαιρικής διοργάνωσης που αγωνιστικά δεν θυμάται κανένας. Ήταν ο τελικός του «Χέιζελ», στις 29 Μαϊου 1985.

 

 Τριάντα χρόνια πέρασαν. Σκοτώθηκαν 39 άνθρωποι. Ένα ποδοσφαιρικό γήπεδο μετατράπηκε σε νεκροταφείο. Γεγονότα που σημάδεψαν το ποδόσφαιρο. Όλα άρχισαν ώρες πριν από τον τελικό ανάμεσα στη Γιουβέντους και στην Λίβερπουλ.

 Οι Άγγλοι χούλιγκαν είχαν κατακλύσει τις Βρυξέλλες, έπιναν από το πρωί στις παμπ και γυρνούσαν μεθυσμένοι στους δρόμους, οι αστυνομικές αρχές προσπάθησαν να τους ελέγξουν, αλλά μάταια. 

Οι οπαδοί της Λίβερπουλ σχεδόν... εισέβαλαν στο «Χέιζελ» λίγα λεπτά πριν από τη σέντρα του αγώνα και εκμεταλλευόμενοι τα ελλιπή μέτρα ασφαλείας, έσπασαν τα διαχωριστικά κιγκλιδώματα και κρατώντας μαχαίρια και μπουκάλια επιτέθηκαν στους οπαδούς της Γιουβέντους. Η μάχη άρχιζε...

Τόσο οι Ιταλοί, όσο και Βέλγοι που βρίσκονταν στο γήπεδο (όλοι μαζί οι οπαδοί υπολογίστηκαν σε περίπου 60.000) άρχισαν να τρέχουν στον αγωνιστικό χώρο προσπαθώντας να ξεφύγουν. 

Άλλοι οπαδοί της «μεγάλης κυρίας» προσπάθησαν να κινηθούν εναντίον των Άγγλων, ένας τσιμεντένιος τοίχος υποχώρησε και η τραγωδία γινόταν πραγματικότητα. 



Μαχαιρώματα, ξύλο, κλάματα, φωνές απόγνωσης, νεκροί, τραυματίες... Χάος παντού, τα ασθενοφόρα άργησαν να φτάσουν. Τα πτώματα συγκεντρώθηκαν στον περιβάλλοντα χώρο, από τα μεγάφωνα γινόταν έκκληση για αναγνώριση των νεκρών. Συνολικά 39 άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους. Ήταν 32 Ιταλοί, 5 Βέλγοι, ένας Άγγλος και ένας Γάλλος. Ανάμεσά τους και ένας 15χρονος. Συνολικά 350 τραυματίες συμπλήρωναν τον θλιβερό απολογισμό. 

Την ώρα των επεισοδίων, οι ποδοσφαιριστές των δύο ομάδων ήταν στα αποδυτήρια. Άκουγαν, έβλεπαν, αλλά δεν ήξεραν το μέγεθος της τραγωδίας.

 «Δεν μπορώ να καταλάβω τη συμπεριφορά ορισμένων οπαδών της Λίβερπουλ, όμως, έπρεπε να ξέρουν ότι τα παιδιά που σκοτώθηκαν δεν θα τους έκαναν ποτέ κακό μετά το παιχνίδι. 

 Είδαμε τους Ιταλούς να κλαίνε και παρακολουθούσαμε όλη τη μεταφορά των τραυματιών. Θυμάμαι ακόμα το πρόσωπο ενός Ιταλού οπαδού,  ο οποίος ήταν έξω από το ξενοδοχείο μας και έκλαιγε. Ηταν τραγικό» είπε ο θρύλος των «κόκκινων» Κένι Νταλγκλίς. 

«Οι ποδοσφαιριστές γνώριζαν τα πάντα και ήξεραν για τους ανθρώπους που έχασαν τη ζωή τους. Δεν έπρεπε ποτέ να είχε διεξαχθεί το παιχνίδι. Η UEFA, όμως, επέμενε επειδή πίστευε πως τα φαινόμενα βίας θα συνεχίζονταν στους δρόμους. 

Μετά τον αγώνα πήγα στο λεωφορείο της Γιουβέντους και ζήτησα συγγνώμη» ήταν τα λόγια του Μπρους Γκρόμπελαρ. 

Οι νεκροί δεν είχαν ακόμα ταφεί και άρχισε το... μπαλάκι της απόδοσης ευθυνών, αν και δεν διεξήχθη ποτέ επίσημη έρευνα για να διαπιστωθούν τα ίδια της τραγωδίας. Οι Ιταλοί κατηγόρησαν τις αστυνομικές αρχές του Βελγίου, την ώρα που η Μάργκαρετ Θάτσερ, πρωθυπουργός της Αγγλίας, χρησιμοποίησε σκληρές εκφράσεις μιλώντας για τους Άγγλους οπαδούς. «Έχουμε καταντήσει οι πιο φρικτοί επαγγελματίες εγκληματίες των γηπέδων» είπε. Καμία κουβέντα για το χτισμένο το 1930 και κακοσυντηρημένο «Χέιζελ», καμία αναφορά, μόνο φήμες για συνεργασία οπαδών και άλλων αγγλικών ομάδων (όπως της Νιούκαστλ, της Γουέστ Χαμ και της Μίλγουολ) για να σκοτώσουν τους Ιταλούς.  

Ένα μήνα αργότερα, ανακοινώθηκαν από την UEFA οι ποινές στους εμπλεκόμενους. Στους Βέλγους απαγορεύτηκε να αναλάβουν οποιαδήποτε ποδοσφαιρική διοργάνωση για τα επόμενα τρία χρόνια. 

Δύο αγωνιστικές κεκλεισμένων των θυρών για τη Γιουβέντους και επ' αόριστον αποκλεισμός (που μετετράπη σε πενταετή) όλων των αγγλικών ομάδων από τις ευρωπαϊκές διοργανώσεις, τριετής τιμωρία για τη Λίβερπουλ. 

 Δεκατέσσερις οπαδοί των «κόκκινων» τιμωρήθηκαν με ποινές φυλάκισης έως τριών χρόνων, με την κατηγορία του φόνου εξ αμελείας. Η Θάτσερ δεν έμεινε στα λόγια, αλλά προχώρησε σε πράξεις με αυστηροποίηση ποινών και λήψη σκληρών μέτρων εναντίον των χούλιγκαν.

Τέσσερα χρόνια αργότερα, μια νέα τραγωδία, στο Χίλσμπορο, θα στιγμάτιζε το αγγλικό ποδόσφαιρο και θα σήμαινε την αρχή του τέλους για τον ακραίο χουλιγκανισμό στο Νησί. 

Στον ίδιο αγωνιστικό χώρο, εκεί που μόλις λίγη ώρα νωρίτερα ειχαν αφήσει την τελευταία πνοή τους 39 άνθρωποι, τελικά έγινε αγώνας. Ένα πέναλτι - φάντασμα σε ανατροπή του Μπόνιεκ εκτός περιοχής, μετέτρεψε σε γκολ ο Μισέλ Πλατινί, ο οποίος έσπευσε να το πανηγυρίσει προκαλώντας απίστευτες αντιδράσεις. 

Αργότερα, δικαιολογήθηκε λέγοντας ότι δεν γνώριζε... Πολλοί είπαν ότι ο Ελβετός διαιτητής Αντρέ Νταϊνά είχε λάβει άνωθεν εντολές για να διαμορφώσει το αποτέλεσμα και να δώσει το τρόπαιο στους Ιταλούς, που θρηνούσαν τα περισσότερα θύματα εκείνο το βράδυ. Έχει, άραγε, σημασία; 

Στη ζυγαριά από τη μία ο τίτλος και απο την άλλη 39 αδικοχαμένες ψυχές... 

 Ο Ρόκο Ατσέρα, ο Μπρούνο Μπάλι, ο Αλφόνς Μπος, ο Τζιανκάρλο Μπρουσκέρα, ο Αντρέα Καζούλα,  ο Τζιοβάνι Καζούλα, ο Νίνο Τσερούλο, ο Βίλι Σιέλενς, ο Τζιουζεπίνα Κόντι, ο Ντιρκ Ντενέκι, ο Ντιονίζιο Φάμπρο, ο Ζακ Φρανσουά, ο Εουτζένιο Γκαλιάνο, ο Φραντσέσκο Γκάλι, ο Τζιανκάρλο Γκονέλι, ο Φραντσέσκο Γκάλι, ο Τζιανκάρλο Γκονέλι, ο Αλμπέρτο Γκουαρίνι, ο Τζιοβαίνιο Λαντίνι, ο Ρομπέρτο Λορεντίνι, ο Μπάρμπαρα Λούσι, ο Φράνκο Μαρτέλι, ο Λόρις Μεσόρε, ο Τζιάνι Μαστρολάκο, ο Σέρτζιο Μπαστίνο Ματσίνο, ο Λουτσιάνο Ρόκο Παπαλούκα, ο Λουίτζι Πιντόνε, ο Μπέντο Πιστολάτο, ο Πάτρικ Ράντκλιφ, ο Ντομένικο Ραγκάτσι, ο Αντόνιο Ρανιανέζε, ο Κλοντ Ρομπέρ, ο Μάριο Ρόνκι, ο Ντομένικο Ρούσο, ο Ταρτσίζιο Σάλβι, ο Τζιανφράνκο Σάρτο , ο Αμεντέο Τζιουζέπε Σπαλαόρε, ο Μάριο Σπάνου, ο Ταρτσίζιο Βεντουρίν, ο Ζαν Μισέλ Βαλά και ο Κλαούντιο Τζαβαρόνι δεν ήταν εκεί για να πανηγυρίσουν. 

πηγή