Οι πολυθρόνες του καλοκαιριού..

 Οι πολυθρόνες και οι ομπρέλλες του καλοκαιριού στέκουν τώρα ακίνητες, βουβές, ορφανές από έρωτες, σχέδια, όνειρα.

     

Τα πήραν μαζί τους οι άνθρωποι που πέρασαν από πάνω τους,
     ..και τις άφησαν μόνες ν' ατενίζουν το αέναο πέλαγος, 
     ..χωρίς να ξέρουν τί απ'
όλα αυτά βγήκε ή θά 'βγειαληθινό.
     

Για να βυθιστούν στην προσμονή του επόμενου καλοκαιριού.

 Αυτό ήταν το καλοκαίρι του 2016. Αυτό.
     Που ειπώθηκαν αυτά, που πήγαμε εκεί, που κάναμε εκείνο.
     Το καλοκαίρι του 2016. Δεν ξαναγυρνάει. Δεν θα το ξαναζήσει κανείς, ποτέ.
     Το καλοκαίρι του 2016.

Κάθε καλοκαίρι που περνάει είναι ένα καλοκαίρι λιγότερο. Μιά χαμένη ευκαιρία.
     Κάθε μέρα που περνάει είναι μιά χαμένη ευκαιρία.
     Κάθε ζωή που περνάει είναι μιά χαμένη ευκαιρία.
     Μιά χαμένη ευκαιρία για μάς, για την φύση, για τον έρωτα τον αιώνιο τον κινητήρα του κόσμου.

     Ζούμε βυθισμένοι μέσα σε προσμονές.
     Ξεχνάμε να ζήσουμε το σήμερα.
     Το σήμερα όμως τρέχει. Το καλοκαίρι τρέχει. Και φεύγουν. 
Για πάντα.
     Δεν  θα ξαναγυρίσουν  για να τα ξαναζήσουμε όπως τα ονειρευτήκαμε.
     Το μόνο όνειρο είναι η σημερινή πραγματικότητα. Το σήμερα.που δεν ζούμε και το αναβάλλουμε προσμένοντας.

     
      Προσμένοντας τί; Το επόμενο καλοκαίρι; 
     Δεν ζούμε την φτώχεια προσμένοντας τον πλούτο.
     Δεν ζούμε την μπόρα προσμένοντας την ηρεμία.
     Δεν ζούμε τα νιάτα προσμένοντας την ωριμότητα.
     Δεν ζούμε τίποτα προσμένοντας την χίμαιρα.

     Μάθαμε να ζούμε με αναβολές. Αναβολές προσμονής.
     Για κάτι που σίγουρα δεν θάρθει περνάμε όλη την ζωή μας τράνζιτ.

     Και είναι σίγουρο πως δεν θάρθει γιατί ποτέ η ευτυχία δεν είναι απόλυτη. Πάντα περιέχει και το σπέρμα της θλίψης ή της επόμενης δυστυχίας.
     Ή, κι αν κάποια στιγμή έρθει αυτό που προσμένουμε, μοιάζει πιά λιγότερο, πιό αχνό. Τί κρίμα. Στα όνειρά μας μάς φαίνοταν τέλειο, ανεξίτηλο. Τί κρίμα που η ζωή δεν είναι όνειρο.

    
 Περιμένοντας το επόμενο καλοκαίρι,
     ..ας ζήσουμε το φθινόπωρο, τον χειμώνα, την επόμενη άνοιξη.

     Μπορεί έτσι να μάθουμε πώς να το χαρούμε καλύτερα.
     Μπορεί να μάθουμε να ζούμε.

     Μην πιστεύετε αυτούς που μας καλούν σε προσμονή.
     Είναι εχθροί της ζωής. 
     Και η ζωή δεν είναι όνειρο.

     Είναι επανάσταση!.. 



 Κώστας Μαντατοφόρος


ΠΗΓΗ